Film, dijital kamerayla çekilmiş, daha sonra bu görüntüler animasyon haline getirilmiş. Elimizde sulu boyadan fırlayan gerçekçi insan figürleri var. Görüntüler, filmin konusu ve kurgusuyla çok uyumlu; bilinç akışını çok iyi temsil ediyor. Film, lucid rüya deneyimi yaşayan bir gencin gerçek dünyayla rüyalar arasındaki çizgiyi bulmaya çalışmasını anlatıyor. Gerçeklik, uyku, rüyalar gibi konuların üzerinde durup karşısına çıkan çeşitli insanlarla felsefi konuşmalar yapıyor. Bize yakın ya da uzak, pek çok görüşü ve deneyimi dinliyoruz film boyunca; hayatın anlamını, kadın-erkek ilişkilerini, politikayı ve lucid rüya deneyimini enine boyuna tartışıyoruz.
Filmin yönetmeni, daha çok "diyalog" üzerine filmler çeken Richard Linklater. Her zaman dediğim gibi, benim için filmlerde mekân ve zamandan çok konuşmalar ve bunların içeriği önemli. Bu filmde de beynini yakacak kadar fazla konuşma var. Biraz da belgesel tadında bir film izleyeceksin; çünkü filmin oyuncuları arasında bu işe zamanını harcayan bilim adamları da var. Ayrıca bu film, felsefe okuyan Linklater'ın doktora teziymiş. Böyle bir tez hazırlayabileceğimi bilsem kendimi akademiye salıverirdim.
Şimdi lucid dedim diye bir Inception heyecanı bekleme; bu, dediğim gibi macerası bol değil, çenesi düşük bir film. O yüzden zihnin açıkken, mümkünse sabah uyanınca, öncesinde ya da sonrasında yaptığın/yapacağın işleri düşünmeden, durdura durdura, düşüne düşüne izle ki, adamın emekleri boşa çıkmasın. Zira o metni yazmak kolay değildir.
Düşünmeden yaşayan insanlığa, manidar bir hediye gibisin.
