Ohio Impromptu, yani Ohio Doğaçlaması, Samuel Beckett'in yazdığı kısa bir oyun. Benim oyunla tanışmamı sağlayan ise oyunun filme çekilmiş haliydi. Jeremy Irons, Beckett On Film projesi dahilinde bu oyunda hem Dinleyici hem Okuyucu rolünde oynuyor. Sanırım saydığım isimler filmin ne denli başarılı olabileceğini işaret ediyor.
Oyunumuzda iki karakter var. Uzun beyaz saçları ve siyah kıyafetleriyle dikdörtgen bir masanın iki yanında oturuyorlar. Okuyucu dediğimiz karakter, Dinleyici dediğimiz karaktere bir kitabın son sayfalarını okuyor. Sonlardan korkan dinleyici de elini ara sıra masaya vurup okuyucunun okuduğu son cümleyi tekrar ederek okumaya devam etmesini sağlıyor. Ancak Okuyucu, anlatılacak hiçbir şey kalmayana dek okuyor ve oyun bitiyor. Bitiyor...
Beckett'ın bu oyunda sevgili dostu James Joyce'u betimlediği de düşünülmüş, ancak bir açıklamasında aslında bu oyunda karısından ilham aldığının sinyallerini vermiş. Kırk küsür yıllık birlikteliklerinde karısının sürekli öldüğünü düşünen Beckett, bunun nasıl dayanılmayacak bir şey olduğunu Dinleyici'nin yasında göstermiş, belki Dinleyici'nin elini sürekli masaya vurması da Beckett'ın bitişin, ölümün geciktirilmesi, mümkünse hiç gelmemesi için yaptığı bir harekettir.
Ohio kelimesini biraz araştırdığımda da harflerinden dolayı Beckett'ın bu kelimeyi seçmiş olabileceğini gördüm. Beckett deyince aklımıza gelen boşluk, yokluk, hiçlik kelimeleri Ohio'nun iki O'sunda temsil edilmiş olabilir. Aradaki "i" ise doğum ve ölüm gibi kocaman birer boşluk arasında sivrilen hayatımızı temsil ediyor olabilir, ya da sadece "ben"i. Okul biteli çok oldu, açıkçası metin incelemeyi biraz unuttum, kusura bakma.
Gene de Beckett'ın beni ağzım açık saatlerce tavanlara bakarak düşündürmesini çok seviyorum. Son sözü söyleyen mi son sözü söylemiştir gerçekten? İzlesene...
İş yerinden Youtube'a giremeyen biri olarak umarım yanlış videoyu koymuyorumdur.
